Salih Dolguner

Benim derslerim genelde rahat, samimi ama odakli bir sekilde geçer. Önce ögrencimin hangi konularda zorlandigini ve nasil daha rahat ögrendigini anlamaya çalisirim. Herkesin ögrenme sekli farkli, o yüzden ayni yöntemi herkese uygulamiyorum. Kimiyle bol örnek çözüyoruz, kimiyle konularin mantigini konusuyoruz.
Matematigi sadece formüllerden ibaret görmüyorum. Bir konunun arkasindaki düsünceyi fark ettigimizde, o konunun gözümüzdeki agirligi azaliyor. Ezberden uzak, anlamaya dayali bir ilerleme tarzim var. Amacim ögrencimin sorulari gerçekten anlamasi, neden öyle oldugunu içsellestirmesi. Böylece ezber bozuluyor, ögrenme kalici hale geliyor.
Derste ortamin samimi olmasina önem veririm. Anlamadigi bir noktada durup “birlikte bakalim” diyebilmek, o ani degerli kilar. Hata yapmak bizim için bir problem degil, tam tersine ögrenmenin dogal bir parçasi. O yüzden ögrencilerime denemekten korkmamayi ögretmeye çalisiyorum.
Gerektiginde konulari parçalara ayirir, küçük hedeflerle ilerleriz. Bazen bir sorunun sadece mantigini konusur, bazen pratik yaparak hiz kazanmaya odaklaniriz. Ögrencimin temposuna göre ilerlemek benim için en önemli sey. Ne eksik kalir, ne sikici hale gelir.
Henüz ögrenciyken özel ders vermeye basladim ve bu süreç bana çok sey katti. Ögretirken aslinda ben de ögreniyorum; her ögrencide kendimden bir sey buluyorum. Bu yüzden dersleri sadece bir “anlatma” süreci olarak degil, iki tarafin da gelistigi bir yolculuk olarak görüyorum.
Benim için matematik sadece sayilarla degil, sabirla, anlayisla ve iletisimle ilgilidir. Her ögrencinin potansiyeline inanirim ve onu ortaya çikarmanin dogru anlatim kadar dogru hissettirmekle de ilgili oldugunu düsünürüm. Dersi keyifli hale getirebildigimde, ögrenmenin zaten kendiliginden geldigini görmek en büyük motivasyonum oluyor.