Canan Ceylan Ceylan

Pamukkale Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyati mezunuyum. Formasyon egitimi aldim. Formasyon egitimim sirasindaki staj deneyimim var. Çocuklari ve ögrencileri çok seviyorum. Onlara bir seyler ögretebildigimde ve onlar ögrenip mutlu olduklarinda mutlu oluyorum. Anlamazsa anlayincaya kadar ugrasiyorum. Her çocugun degerli oldugunu; bir derste basarili olamayan bir ögrencinin baska bir derste basarili olabilecegini, okulda basarili olmayan bir ögrenciniz disarida baska alanda yada alanlarda basarili olabilecegini biliyorum. Bu yüzden hiçbir çocugu kaybetmek istemiyor, herbirinin kalbine dokunarak ögretmeyi tercih ediyorum. Çocuklar ve gençler bizim gelecegimiz, biz de bir zamanlar geçtik çocuktuk! Biz de o yollardan, o okul siralarindan, o hayat tecrübelerinden geçtik! Onlari nedenleriyle anlamaya çalismali, onlarin da birer birey olduklarini unutmamaliyiz. Basarinin sadece okul basarisiyla sinirli olmadigini gözardi etmemeli, çocugun içinde basarili yönü açiga çikarmaliyiz. Böylelikle çocukta belki kendisinin bile henüz farkinda olmadigi bir yönünü kesfedecek ve o yönü üzerine giderek kendini o yönde gelistirme firsatini yakalayacaktir. Bizim ufacik bir dokunusumuz bir çocugun hayatinin dönüm noktasi olabilir. Bu yüzden egitim ve ögretim faaliyetlerinde çok dikkatli olmaliyiz. Bir çocugun hayatina dokunuyoruz ve bu dokunus çocugun hayatini önemli ölçüde etkileyebilir. Etki bir anda oluverir ve biz farkina bile varmayiz. Böyle bir etkinin bir çocugun hayatina mal olmasini hiçbirimiz istemeyiz. Bu yönden özenli davraniyoruz. Isimiz sadece bilgi aktarmak degil; bilgiyle beraber birçok seyi de aktariyoruz. Ögrencimiz bizi kendisine rol model bile aliyor olabilir. Tüm bu ihtimalleri düsünerek hareket etmeliyiz. Çekirdekten bir çocuk yetistiriyoruz ve bu çocuk ileride toplumun bir ferdi oluyor. Gelecegi hazirliyoruz ve gelecek bizim ellerimizde sekilleniyor. Olabilenin en üstünde her seyin en iyisini vermeliyiz.